شعر فیزیکی – زنانه است . تداخل خاطره و مفاهیم فیزیکی ذهن شاعر . فیزیکدان از خواب شبانگاهی برخاسته است و پس از شستن صورت و خشک کردن با حوله و خوردن چند تکه نان تست عازم محل کار میشود . اما
خاطره یک عطر شاعر را از روزمره گی به جایی دور پرتاب می کند . شاعر سعی میکند با مفاهیم فیزیکی عطر را آنالیز کند . سه نقطه ی انتهایی سه عبارت ( نسبیت عام ، چگالی بی انتها و عاری تر از همیشه ) نشانه ی مفاهیم تعریف نشده ی خاطره اند . عطر ، غریب است و غریب همیشه عام است نه خاص . اگر خاص بود شناخته میشد و دیگر غریب نبود . چگالی عطر بی انتهاست . چگالی بی انتها از خواص ماده تهی است . این گونه است که عطر از مادیت و زمان خالی میشود تا در حفره ی سیاهی که زمان را در خود متوقف می کند با شاعر تنها بماند . در حفره سیاه ، دور و نزدیک بی معنا ست زیرا مکان غیرقابل تعریف است . عطر در حفره سیاه همه ذرات دور خود را عرضه میکند تا شاعر در آن غوطه ور شود . عطر با حذف زمان از خاطره ، جسمیت خود را بازمی یابد و شاعر که با چشم بسته در حوله اش این حفره سیاه را بازسازی میکند ، با جسمیت خاطره عطر هم آغوش میشود . اما این هماغوشی درنگی بیش نیست . زمان ندارد زیرا هم در حفره سیاه رخ داده است و هم پیش از انفجار بزرگ بینگ بنگ . پیش از انفجار بزرگ نه مکان بود نه زمان . شاعر توانسته است با خاطره ی عطر به بی زمانی و بی مکانی سفر کند . سفری که با بینگ بنگ زماندار و مکاندار میشود و شاعر را به روزمره گی پرتاب میکند . عطر می پرد و و صورتی عاری تر از همیشه ... باقی می ماند . صورت عاری تر از همیشه ... نشانه ای است از پایان خلود و جاودانگی . همیشه به معنای جاودانگی از صورت شاعر جدا میشود زیرا ناقوس بینگ بنگ نواخته شده است و ساعت بازگشت سیندرلا فرا رسیده . مهمانی خاطره تمام است و کار شاق آغاز میشود . گونه های خشک در عین حال که بصورت عادی نشانه ی خشک شدن بوسیله حوله است اما به خشکی گونه در برابر طراوت زندگی و به کمبود عشق هم نظر دارد . بیاد بیاوریم که در بند سوم شعر قطرات صبحگاهی چقدر دلپذیرند . دل جایگاه عشقی است که فقط در شیارهای شب یافت میشود . در سرتاسر ژرف ساخت این شعر جای خالی عشق همچون حفره ای سیاه همه چیز را می بلعد

بانوی محترم اگر شما و سایت اثر اجازه دهید شعر شما و نقد خود را در وبلاگم قرار خواهم داد .
منتظر رخصت شما می مانم