اثر

شنبه

چند شعر ازنوری الجراح شاعر سوری
ترجمه:حمزه کوتی

موسیقی سبز

گوزن
درخیزش از فراز زمین
درگستره ی
آن سقوط کرده ازنیزه
وضربت خوش
که نفس های روزراملتهب می کند .

ازخون نیروبرمی خیزم
ومیلاد
از دردفراموشی می درخشد.

من اکنون
خویشتن رادوست ندارم
نیرویم برمن نظرمی کند
خواهان شفقت نیستم .
هیچ مهری تندروترنیست
ازبقایم به تنهایی
درمنظرگاهی حیرت انگیز
وزندگی ام که تکه می شود
ومرانمی بیند.

سوزدرونم گلی محترق است.

من کیستم تااین سرنوشت
ازآن من باشد
درمیان آنانی که هستی ام را
مبارک بادگفتند
ونوزاد رابه بوسه هیجان زده کردند.

تیزه خون ایستاده راپخش می کند
وشکوفه ها دردآورند .

ازین پس من نخواهم بود
روزبرمی شود
والوان تن رامی درند.
هیچ ظلمتی تکامل پذیرنیست
باآنکه تکامل یافت
کج شدونهان گشت.
اومانند گفتاری ناتمام
استوارمی ماند
ماننده ی جرعه ای
که پیاله رامشتعل می کند.

مقتل پیغام گو

نورازساتگن
فوران می کند
نورسرریزمی زند
وسیاه گونه
تقطیرمی شود.
سرریزمی زند
وبرلبه ای هیجان زای
شکسته می شود
پاره پاره می گردد
همگام لبه .

نورخزانی نیرومنداست
ضربت افزارش
برمرمرشتابناک یله شده .
اوبام خاموش است
معدن وصلابت آذرخش.

نام توخونی روان است.

وهنگامی که ساعت
ازپس آژیربرمی خیزد
فروهشتن روز
وهیجان دریچه
پیغام گو راآماده می کنند.

زمین شب

شب نی است
شب موسیقی بزرگی است
شب کلیداست
ودری و دریاچه ای .

من برشب می ایستم درزمین شب
وبامن شمشیری هست
وزندگی ام که خودخواب است
که اسب است .
وباگذرم درهم می شکنم
شفافیت گل رنگ را
وتنم رارهایی می دهم
که خود آب است وشب .

شب خوابی سیاه است
شب بوسه ای پروازگراست
ازبین رفتن شکوفه ای درزمین است
ودستی که خدابربسترترک گفت .

هرگاه ازدربیرون آمدم
اسب بیرون می آید
به سمت مرگ .
هرگاه به سمت نوربیرون آمدم
اسب باشب بیرون می آید .
می بایدکه اکنون بایستم
زیراین روشنایی
وگردنی باشم برپرنیان خواب
وزمان بگذرد
وبگذردحبیب من .
می بایدکه گلی سرخ باشم
برتیغ
برضربه ی تیغ
هرچندکه بدرخشدترس .
ومی مانم وشراع رامی نگرم
که آغشته به سیاهی ست
وبیرون شدنش را
ازسپیدی تابه سپیدی
چوپانی کنم.

ای سایه ی بلندبی امید
درهم شکن !
به زادگاهت بازگرد
دروهم
درضربه ی تیغ
دربستر .
برقامت سقوط کن
وبردیواربشکن
که تمام شب راره سپردیم
به تمامی شب بود
واسب را کوچک ودوردیدیم
کندرفتار
گوکه نمی گذرد.
-