اثر

یکشنبه

دو شعر از مهرداد عارفانی
-
-
ملکه
--
با دامنی کوتاه....چکمه ای بلند
بیش از آن که معمولی ست.... رژ لب....قرمز می زند
ماشین ها که بوق.... ترمز می شدند....50 پوند
موزائیک دهانش باز.... می خندد پیاده رو
ماه با ماسک روی لندن سرفه می کرد
آدم هایی زیر پا تهی شدم
خیابان هایی قد می کشم
دستش را نمی شد ندید
با این که دستکش سفید تا آرنج پوشیده است
از آن دست هاست....که....خیلی برای مردم تکان خورده بود
و حالا سیگار می کشید کنار سینه بند و چکه چکه های آب
انعکاس لخت روی سقف
انگشت نداشت که سایه بر دیوار روباه می گذرد
اتاق روی ملحفه.... پنجره بی پرده
....
حالا صبح
باید به قصر برگردد
-
-.

.
ترن

از منظومه ی بلند سارایوو

مهرداد عارفانی

می تواند با دو حاشیه در دو سمت

به خزر برسد

خیابانی زیر پا بگذارد

تختی تر از فردوسی

با فشار پلک ها از کندوان بگذرد
.

ایستگاه کوپه ای برای من

پراگ با کبوتران مرمر تا واگن شب

گاهی در تونل رعد و برق

گاهی تپه های اوین آن طرف قد می کشد