سلام همون تلویزیون کار خوبی می کنه چون به کاری که باید مشغوله .البته این حکایت زن و مرد و حرف همدیگر رو نخوندن و یا حرفی برای گفتن نداشتن داستان جدیدیه چون همینکه کاری باهم دیگه ندارن و وووو خودش کلی کاره که از اون غافلن. فقط کافیه زن به دور و برش نگاه عمیقی بکنه ...میفهمه که با همون کیفش سالهاست خودش رو به همه جا برده الا به سفر...سفر به مکان و مکانهایی که متعلق بخودشه اما وقتی که میره.. خودش رو اونجا نمی بینه.......

مینیمال بسیار زیبایی بود.
سکوت پر حرف ترین حرف این داستان بود .فضای جالبی ترسیم شده بود و زبان وضعی خوبی شکل گرفته بود .ممنون از قلم خوبتان.

عجیب بود علی
این عجیب بود که ما گاهی مثل هم فکر کرده ایم
سال گذشته یه هایکو نوشتم.درباره ی مردی که روی کاناپه نشسته بود و کنترل تی وی در دست داشت و زنی که که روی کاناپه نشسته بود و هیچ چیز در دست نداشت

سکوت دردناک است. اما در سکوت است که همه چیز شکل می‌گیرد، و در زندگی‌،لحظه‌های هست که تنها کار انتظار کشیدن است،درون هر چیز نیروی هست که می‌بیند، میشنود که قادر به درکش نیستیم،هر آنچه امروز هستیم، از سکوت دیروز زاده شده است.

هرگز با تو بودن را کنار نگذا شته ام، و همواره مطمئن هستم که با همین سکوت ظاهری با هم صحبت می‌کنیم.

Nazy Moradi 09/11/10