عالی بود عالیییییییییییییییییییییی. ممنونم دوست عزیز. لذت بردم مثل همیشه و همیشه منتظر کارهایت هستم

به واقع نوشته ای عامیانه بود و بیشتر دارای حس و حال سال های دهه ده وبیست میلادی و لا غیر. بی شک پیداست مه نویسنده کوجکترین تجربه ای از گالری و هنرمند به معنای وافعی نداشته و جمعی رفقای دانشجوی خود را هنر مند و چند چار دیواری به ظاهر گالری در شهر خود را گالری قلمداد می کند
تمام مفرپشات شما غلط است رفیق جان

براي كامنت بالايي
دوست عزيز تا جايي كه من از اين مقاله برداشت كردم اين مقاله اصل ماهيت هنر را به نقد كشانده و دوباره تعريف مي كند و كاري با هنرمند بخصوص و گالري ندارد. اتفاقا به نظرم اين اتفاقا كامنت شماست كه حكايت از سطحي بودنتان در خواندن مقاله دارد

در آغاز مطلب آورده اید: "ایده‌ی مارسل دوشان(نقاش معاصر)..." از همین جا پیشداوریهایی در ذهن ایجاد می کنید به این ترتیب که اولا نگارنده بر چه اساسی دوشان را نقاش می داند و ثانیا دلیلش برای معاصر خواندن هنرمندی که مهمترین آثارش متعلق به فاصله 1914 تا 1925 است چیست؟
نوشته اید: "...و شما بیننده‌ای هستید که فقط می‌توانید از دیدن آن لذت ببرید و تحسین اش کنید؛ چرا که شما فاقد آن ایده‌ی آفریننده‌گی و در عین حال دارای میل به آفرینش هستید." این موضوع مجادله آدورنو و بنیامین در خصوص رابطه هنر با شالوده های اجتماعی بود، در همان سالهای آغازین قرن بیستم و از قضا مارسل دوشان از اولین کسانی بود که این چالش را در هنر به کار گرفت. با همان سنگ توالت که ذکر کرده اید اندیشه نخبه گرای مدرن را به نقد کشید چرا که بر خلاف آنچه گفته اید امضای هنرمند بزرگی پای این اثر نیست و نام ناآشنای MUTT امضای این اثر است. داوران سالن پاریس ابتدا این اثر را مردود کردند و چون فهمیدند که متعلق به دوشان است رای خود را پس گرفتند و دوشان با انتشار این واقعه، حماقت منتقدان مدرن را به رخ کشید، هدف او همین بود و نه خلق هنر ناب.
اتفاقا چالش ارتباط با مخاطب و کثرت گرایی هنر دغدغه هنرمندانی بود که در نیمه دوم قرن بیستم از احکام هنر مدرن سر باز زدند و گرایشهای اصلی هنر معاصر را شکل دادند.
"یا همینطور برای دیدن کوسه‌ای که در آکواریوم به این طرف و آنطرف می‌رود(اثری کانسپت از یک هنرمند پست مدرن)" اولا این کوسه که اثر دیمن هرست باشد این طرف و آن طرف نمیرود چون زنده نیست! جسد کوسه ای است که با محلولی پلیمری پر شده است و در محلولی ژله ای شبیه فرمالین نگهداری می شود! نام آن "امکان ناپذیری فیزیکی مرگ در ذهن شخص زنده" است. هدف هنرمند آن نه آشنایی زدایی و نه ساختار شکنی بوده بلکه صرفا می خواسته تجسد عینی و فیزیکی مرگ را پیش روی بیننده بگذارد. ضمنا "اثری کانسپت" در ادبیات هنر واژه بی معناییست، بگذریم. باید دید نقل قولی که از استاکیستها آورده اید متعلق به کدام گروه آنها و چه کسی است؟ استاکیسم بیش از ده زیر شاخه و بیش از هزار عضو دارد. اصولا مکتب بی در و پیکری است. حدس میزنم چیزی از آثار آنها ندیده باشید چون با این زاویه نگاهتان قطعا اگر آثار استاکیستها را دیده بودید بیش از کوسۀ هرست از آنها منزجر میشدید.
آقای سلیمی عزیز بهتر است پیش از آنکه با محور قرار دادن نوستالژی چپ و نگاه تک بعدی چپ فانتزی ایرانی به نقد هنر بپردازید میزان آگاهیتان را در حوزه تاریخ و تحلیل هنر ارتقا دهید تا دست کم صورت مساله تان اشتباه از آب در نیاید!