اثر

دوشنبه

برگچه‌های نو رَسته‌ی بهارندْ چشم‌هات
شعر از رضا کاظمی

1
دروغ گفته بودی!
هیچ خانه‌ای در این شهر به نام تو نیست
تو،
از سیّاره‌ی دیگری آمده بودی
2
نگرانِ رفتنَ‌ت نیستم؛ برو!
کوچه‌درختی‌های شهر
به نام تواَند همه
3
هیچ ماشینی به مقصدِ تو نمی‌رساندَم.
مسافرکِش‌ها هم فهمیده‌اند
خیالی بیشْ نبوده‌ای!
4
راه می‌روم
و شهر
زیر پاهام تمام می‌شود.
تو، هیچ‌کجا نیستی!
5
من و باران و خیابان‌های شهر
چه قدم‌زنانِ عاشقانه‌ای!

سپاس‌گزارم بانوی من
اگر نرفته بودی
این شب این‌قدر زیبا نمی‌شد!
6
از «دوستت دارم»‌هات، خسته‌اَم دیگر
از آن لب‌ها
کمی فحش بده لامَسَّب!