با سلام. خانم جعفری عزیز من پیش از این در نقدی که پس از انتشار این کتاب در روزنامه ی اعتماد ملی منتشر کردم، آنچه شما از آن به عنوان تخطی از طرح اولیه ی نظام قصه گویی افسانه ای یاد کرده اید را نقطه ی قوت تمایز و فراروی این اثر دانسته و همچنان بر آن تاکید میکنم. که رهرونیا با عبور از مرزهای افسانه در ارتقای آن کوشیده و ساختاری نو در روایت افسانه ای ایجاد کرده است.

در این رمان سعی شدهبا اضافه کردن محورهای دیگری در روایتو ایجاد جزییات واقعگرایانه در زبان و توصیف فضا هااز فاکتورهای کلیشه ای که شما اشاره کردید عبور کند.او سعی کرده است با پرداخت وجوه متفاوت شخصیتهایی که اشاره کردید تحت عنوان کنشگر و دیگران و نزدیک کردن آنها به یک شخصیت حقیقی و زنده و نه افسانه ای محض، پیوندی میان ساختار افسانه ای وساختار مدرن ایجاد کند. و در این راستا بسیار موفق ظاهر شده است.

شخصیت نگار در این رمان زنی واقعی اما افسانه ای است. زنی که گاه دلگیر میشود گاهی غر غر میکند، گاهی ناامید است و گاهی هم قهرمان.او یک قهرمان افسانه ای مدرن است نه یک قهرمان ساختگی و کلیشه ای طبق نظام های کهن.رهرونیا با بهره گیری از ساختار های مختلف زبانی سعی در شکستن مرز های روایت افسانه ای دارد. من در نقدی که همان سال در رادیو زمانه منتشر شده بود،خواندم که این اثر میتوانست نسخه ایرانی هری پاتر باشد.و این ادعا چندان اغراق آمیز نیست.در اینجا میتوانید نقدی را که همان سال بنده در اعتماد ملی منتشر کردم بخوانید. پایدار باشید.http://www.magiran.com/npview.asp?ID=1431873