اثر
دفتری ويژه فرهنگ و نقد فرهنگ
martedì
شعری از مهناز طالبی طاری


ترس اَرغوانی ست

آنجا که امتـدادِ باریکه راهِ بلنـد
مرز می کشد
تا نقطه ی دور در بی نهایتِ دشت
تَرسَت را برای همیشه می فهمم !

نَخلِ کوچکم که به خاکِ گلدان میکند اعتماد
مکثی می شود انگار در مسیر نگاهِ مُنتظرم

پنجره را باز می کنم ــ تا آگاهیِ خاک
در پاکیِ مُعلقِ خاطری آزُرده ـ زَمهَریر
خمیازه های طولانی را مکرر کُنَد در انتظار

ترس اَرغوانی ست

تا قیچیِ باغبان قیرِ شب را از هم دَرَد
علفهای سبزِ راه تـا افـق
به سیاهی می زنند
حق انتشار محفوظ و متعلق به سایت اثر است
0 comments