ممنون که یادی از شهرزاد کردین.من کتاب با تشنگی پیر می شویم را خوانده ام و خیلی دوست اش دارم.تنها کسی که در این سا ها دیدم از ایشون یادی بکنه خانم پگاه احمدی هستند ویادم است که برای یک کاری سراغ ایشون را گرفتم و گفتند که در یکی از اسایشگاه ها هستند.

من شهرزاد را 9 سال پیش از نزدیک دیدم. اختلال روانی داشت و در شرایط بسیار بدی زندگی می کرد.

نازنین
مرد.اقای
راوی
من
منوچهر
احمدی
..بازیگر
سینما
وتلویزیون
آن سال ها
.نمیدانم
دیده اید
ویا بیاد
دارید.من
ویا
کارهای
من را
در هر
صورت
.سچاس
ودرود بر
شما که
یادی از
معصوم
ترین و
زیباترین
گلی که در
شوره زار
روئید
.کردید
برای
یاداوری...
خانم
شهرزاد
برای
اجازه
ساختن
فیلم
سینمائی
بلند
نیاز به
این داشت
که فیلم
کوتاهی
بسازد..وخانم
پوری
بنائی
تهیه
کننده
این فیلم
کوتاه
بود...به
نام
ارزوهای
مریم..وتخهیه
کننده
فیلم
.مریم
ومانی
که من نیز
افتخار
بازیگری
در ان را
داشتم..اقای
باربد
طاهری
.بودند

با سپاس
واحترام
برای شما....
منوچهر احمدی