با سلام
گفتید سایت روز این مصاحبه را منتشر ساخت و آن را به جنبش سبز چسبانید.آری ... شاید...اما مگر حقیقت غیر از این بود.این جنبش که از واژه آغاز شد و خود بنیانگذار مکتبی فکری در ایران بود، مکتبی که انسان های طالب آزادی از هر نگاه و تفکر سیاسی را به دور خویش گرد آورد، خود فراتر از حزب و دسته بود.سبز دیگر رنگ موسوی یا کروبی نیست که خود رنگ آزادی است . دیگر کسی آزادی را با کبوتری با بالهای افراشته ؛گریخته از بند اسارت در آسمان نشان نمی دهد اینک رنگ آزادی سبز است و مکانش بی مکانی، امروز از تهران تا رم و پاریس و نیوورک ندا را سبز می دانند و مردم ایران را نیز‍.
سبز در آغاز کلمه ای بود که هویتش رنگ را بیان می ساخت اما امروز سبز دیگر هویتش سبزی نیست که آزادی است و نداها و ترانه ها و سهیل ها تک تک هویت سازان این رنگ اند.

یادمان باشد واژگان نقش نمی آفرینند بلکه نقش را می پذیرند ، مشروطه در ایران و انگلستان یک نام داشت اما نقش هایی که ما بر آنان حمل کردیم متفاوت بود یکی آزادی و دیگری ترکیبی از هر چه جز آزادی...مردم از درک مشروطه به انقلاب مشروطه رسیدند و هویت مشروطه را کسانی ساختند که هدفشسان چیزی جز آزادی نبود پس حالا که ندا می تواند هویتی برای این سبزی ای باشد که ملیون ها انسان چشم بر آن دارند....چرا که نه ؟ ما نیز بگوییم آری ندا سبز بود.