«این‌ دست‌های کوچک

با انگش‌های ظریف

اجازه نداریم چوبشون بزنیم

چون خرد می شن
.

این پاهای کوچک

روشون ناخن‌های ریز

اجازه نداریم لگدشون کنیم

وگرنه دیگه راه نمی‌رن
.

این دهن‌های کوچک

که می تونن همه چیز را بگن

اجازه نداریم اون‌ها را ببندیم

چونکه دیگه صداشون درنمیاد
.
این گوش ها چه ریزن
اما  قوی اند
اجازه نداریم سیلی بهشان بزنیم
 کر می شن

.

این چشم‌ها تیزن

که همه چیز را می‌بینن

اجازه نداریم ببندیمشون

و الا دیگه نمی بینن
.

این‌ روح‌های کوچک 

که باز و آزادند

اجازه نداریم زجرشون بدیم

وگرنه داغون می‌شن
.

این کمرهای کوچولو

که هنوز دیده نمی‌شن

اجازه نداریم خمشون کنیم

 خرد می شن

.

آدم‌های درست و پاک

چه هدف زیبایی

وگرنه مردم بدون هویت

به قدر کافی دیدیم

 - 
Kleine Hände
. 

 Sind so kleine Hände

winz´ge Finger dran.

Darf man nie drauf schlagen

die zerbrechen dann 
.

Sind so kleine Füße

mit so kleinen Zehn.

Darf man nie drauf treten

könn´ sie sonst nicht gehn 
.

Sind so kleine Ohren

scharf, und ihr erlaubt.

Darf man nie zerbrüllen

werden davon taub 
.

Sind so kleine Münder

sprechen alles aus.

Darf man nie verbieten

kommt sonst nichts mehr raus
.

Sind so klare Augen

die noch alles sehn.

Darf man nie verbinden

könn´ sie nichts mehr sehn 
.

Sind so kleine Seelen

offen ganz und frei.

Darf man niemals quälen

gehn kaputt dabei 
.

Ist so´n kleines Rückgrat

sieht man fast noch nicht.

Darf man niemals beugen

weil es sonst zerbricht 
.

Grade, klare Menschen

wär´n ein schönes Ziel.

Leute ohne Rückgrat

hab´n wir schon zuviel

 

بتینا وگنر درباره‌ی این ترانه: «این ترانه دفاعیه‌ای است از اندوه. چرا که معتقدم اندوه و غم احساس‌هایی کاملن طبیعی و انسانی هستند و هر انسانی حق دارد آن‌ها را داشته باشد و علنی نشان دهد.  گاهی پس از اجرای برخی کنسرت ها از من سوال شده که چرا ترانه های اندوهبار و غمگین می خوانم و چرا ترانه هایم خوش بینانه و مثبت نیستند. من خیلی درین باره فکر کردم و نهایتن اینگونه خودم را تسلی دادم که ما در دورانی زندگی می کنیم که چنین است. اندوه و غم در شرایط خاصی می توانند بدل به نیرویی خلاقه شوند و حتی غم می تواند سبب همبستگی میان عده‌ی زیادی از انسان‌ها شود، وقتی آن‌ها غمگین هستند. همین اندوه آنها را متحد می کند و به تحرک و تغییر وامی دارد. »

غمگین هستم بهرحال
.

Wenn die offne Meinung ausstirbrt

Niemand contra, niemand pro

Wenn man nur um Heuchelei wirbt

Traurig bin ich sowieso

.

Wenn ein Freund in Westen abhaut

Jemand lächelt schadenfroh

Und kein Mensch dem andren traut

Traurig bin ich sowieso

.

Wenn man höchste Preise bietet

Für gedroschnes leeres Stroh

Und man sein Gehirn vernietet

Traurig bin ich sowieso

.

Wenn das Ideal am Arsch ist

Und die Hoffnung weiß nicht wo

Uns die Langeweile auffrisst

Traurig bin ich sowieso

.

Und ich denke an den Dichter

Der in Optimismus floh

Nur für freudige Gesichter

Traurig bin ich sowieso

.

Wenn die Häuser uns erschlagen

Mit dem Stacheldrahtniveau

Tränen nur bei Saufgelagen

Traurig bin ich sowieso

.

Wenn ich ans Gefängnis denke

Das von uns und anderswo

All die abgessesnen Bänke

Traurig bin ich sowieso

.

Wenn ich trotzdem weitersinge

Trag ich auch das Risiko

Und den Kopf schon in der Schlinge

Traurig bin ich sowieso

.

Mensch, solange wir noch lachen

Und wir fühl’n uns nicht allein

Und wir können noch was machen

Kann ich ruhig traurig sein

متن و توضیحات از شاهرخ رئیسی