شعرهایی
از لارا پوپوویچ
برگردان از انگلیسی زیبا کرباسی
1
ساقه
منهای
دری از لذت
منهای
ریشه ای از ساقه
مادرت
کیست
چشم ماهی چشمک زن
منهای
روحت کیست
پریشانی
ی زیر چکمه ات
عشقت
کیست
پیچکی
که پاره شد از ریشه
منهای
پیش رفتن
منهای
فرار
از قرار
آیا
فشار لب به لب بود
یا حس پوستش از حد فراتر رفت
منهای
چوب
دستی ی چوپانش با مهر نقره داغ
منهای
فکرهایی که دور می چرخند در سرت
پدرت
کیست
چین
و چروک
ابر
خیاطت کیست
خدایی
که گمان می کنی نگاهت می کند
شامت
را که می خورد
این تکه های ریز خشک نان
2
دهان
تو دهانی اغواگر است
بال
هایش را گرد نام من می بندد
3
1
پیله
ی پیش از پری ی تو را که به یاد می آرم
تنم از کابوس خالی می شود
2
به
خواهش پرواز اندازه ی دست می خواهم
دست
در آفتاب ببرم که بالا می غلطد و باز می نشیند پشت کوه
3
پروانه
ها و پری ها زیر آفتاب بالای کوه
می
روند و باز می گردند مثل ننو
4
شهوت
لمس شهر سبز
خیال ناارضایی در تن
5
با
خیال ناارضایی ی تن شان
4
مرگ
این جاست
امشب و فردا شب
5
مارمولک
های اتاق انتظار
پوست زخمی شان را می کنند
چشم
های گرد ساعت
آهسته می گردد
6
دست
باید به چشم بگوید
به
آن چه دست ساییده ست
بی
آنکه پرزی گرفته باشد از قلب
کورکورانه
رهایش می کند
تا
حقیقتش را ثابت کند
شاهد می گیرد
ماه
ناگهان می شود
نامرئی داغ گداخته
پوست
باید از مغز بگوید
موج الفبا دستور زبان را
قبل
از آن که کلیدها را برداری
مال
من است آن هایی که خود می برمشان
7
گردباد
را چگونه می بخشی
تنت آب می رود با نور ساتع
زیبایی
اگر آزرده شود
با
اشاره ی سر انگشتی می شکند
حالا
بال شکسته ی این پرنده را می گیرم
می دوزم
دلیل
پرواز
حالا
انگشتان تو را به لب هایم می برم
چگونه
می بخشی آن چه باد با خود می برد
چگونه
زندگی می کنی با گوش هایت روی سینه ام
رازی
می گویمت
وقتی کودک بودم بچه ها گفتند گم شو
گم شدم مادرم دعوایم کرد
همه
ی شب را نوشتم
چیزهایی
دزدیدم که نگه نداشتم
خاکشان کردم
بعد ها فهمیدم ماه را دوست دارم
آتش
را چگونه می بخشی
برای
اصلش
این خالی را چگونه پر می کنی
با علامات و ضربدر
من
عاشق توام
چرا که چاره ای جز تو ندارم
از اعتماد نیست