اثر

جمعه

Nick Gentry

گستره‌ی خاطرات نیک جنتری

نوشته‌ی خسرو نخعی

زمان زیادی از روزگاری که فلاپی دیسک‌ها را با دوستانمان تبادل می‌کردیم و مراقب بودیم آهن‌ربا ازش دور باشد، نگذشته. اما فکر نمی‌کنم دیگر در خانه‌ی کسی از این عتیقه‌ی مدرن اثری باقی مانده باشد. حالا نیک جنتری که معلوم است مثل من با فلاپی دیسک و VHS و نوار کاست بزرگ شده، توانسته پرتره‌هایی بی‌نظیر از این وسایلی که امروزه به زباله می‌شناسیمش، خلق کند؛ یک بازیافت شکوهمند. عناصری که در لایه‌بندی این پرتره‌ها به ذهن ما می‌رسد، ترکیبی‌ست از هویت، فرهنگ سایبری، زباله و خاطرات.

نیک جنتری متولد 1980 (1358-59) در لاندن است و در سال 2006 از دانشگاه سنت مارتین در رشته‌ی هنر فارغ التحصیل شده است. او معتقد است: "امروزه ما حجم بسیاری از هویت‌های دیجیتال را برای پیوند با زنده‌گی‌مان به وجود می آوریم، اما می‌دانیم که این وسایل عمر چندانی نخواهند داشت".

او تا کنون چهار کتاب از آثارش بین سال‌های 2010 تا 2014 منتشر کرده که همه‌گی با استقبال روبه‌رو شده است. در سال 2014 در فیلم مستندی به نام “ساخت اثر هنری” از شبکه‌ی بی‌بی‌سی دو ظاهر شد. او اولین نمایشگاه انفرادیش را در سال 2015 در بلژیک برگزار کرد. نام نمایشگاهش بود؛ “گستره‌ی خاطرات” که شامل آثاری ساخته شده از نگاتیو فیلم‌ها بود.

آثار نیک جنتری، تصاویر انسان‌هایی‌ست بر وسایلی منسوخ شده، وسایلی که هرچند امروزه در زنده‌گیمان جایی ندارند، اما ما فراموششان نکرده‌ایم و به آن‌ها نگاهی رعوفانه و نوستالاژیک داریم. شاید آثار این هنرمند ما را به یاد عشق‌های فراموش‌شده‌ای بیاندازد که روزی بدون آن‌ها نمی‌توانستیم زنده‌گی کنیم و روز و شبمان را با آن‌ها می‌گذراندیم اما امروز که نگاه می‌کنیم انگار آن‌ها، هیچ‌وقت وجود نداشته‌اند. عشق‌هایی که همچون همین فلاپی دیسک‌ها، استفاده شده و مستعملند و حالا مدت‌هاست کنارگذاشته شده‌اند و جایشان را چیزهای تازه گرفته است.