درختها به هم می پیچند و من تو را می خواهم:
شقایق زعفری
منتظر بودم در باز بشود، با یک لب‌خند مصنوعی سلام کند، وارد اتاق بشوم،

و هنوز چه نقش‌ها که در آن شهرها است
نقش‌هایی از رمان شب ممکن، رمان همخونه، شش ترانه‌ی گروه هیچ‌کس
نوشته‌ی بهروز شیدا
در ایرانِ امروز چه می‌گذرد؟ تصویر «راستین ایران» را کجا باید جست؟ در کدام نشریه؟ در کدام وبلاگ؟ در کدام صفحه‌ی فِیس بوک؟ در کدام کانال تلویزیونی؟ در کدام فیلم؟ در کدام شهر؟ در کدام منطقه از کدام شهر؟ در کدام شعار؟ در کدام ترانه؟ در کدام شعر؟ در کدام رمان؟ چند جهان در ایران حضور دارند؟ چند نگاه؟ چند صدا؟

پیش‌ از حضور یلدا
نمایش‌نامه
ناصح کامگاری
اتاق‌ نشیمن‌ یک‌ خانه‌. روبه‌رو، دری‌ سه‌ لنگه‌ با قاب‌ شیشه‌های‌ مات‌. سمت‌ راست‌، آشپزخانه‌ که‌ پیشخوانی‌ از آن‌ پیداست‌ و سمت‌ چپ‌، دیواری‌ که‌ راهروی‌ منتهی‌ به‌ اتاق‌ها را از نظر پنهان‌ کرده‌ است‌. ساعتی‌ پاندولی‌ که‌ عقربة‌ دقیقه‌شمار ندارد بر دیوار. بخاری‌ نفتی‌، تلویزیون‌ که‌ صفحه‌ آن‌ دیده‌ نمی‌شود، گلدان‌ پایه‌ بلند نخل‌ مردابی‌ و چند مبل‌ مستعمل‌ اینجا و آنجا.

مقدمه ای بر کتاب شعر تازه‌ی سعید مغانلی

زیبا کرباسی

نفسین گئدیب گلمه سی، بیر کیپریک چالینماسی نین فاصله سینده بلکه! نفسین ایچه چکیب ائشییه وئریلمه سینه بیر آن دئییرلر. اما یوخ، بلکه اوندان بیر آز درین راخ بیر باخیش لازیمدی. آلت قاتلاردا اولان او دوشونجه، او لذت، او آآآآآآن.

بمب اتم
نوشته‌ی یوسف صمد اوغلو
ترجمه‌ی نفیسه محمدپور
محاصره شده بودند. دیگر راه فراری نبود. هر سه سر در گریبان آماده‌ی روو به‌روو شدن با مرگ بودند.

بررسی فیلم قبل از باران
زمان می میرد ،هرگز دایره گرد نیست
نوشته‌ی: وحید شفقی
فیلم اکتشافی ست از دور باطل خشونت در بالکان ، و راههای قبیله ای و قومی خونریزی در آن بخش از جهان را به نمایش می گذارد در حالی که کشورهای متمدن هم از نشت و باز تولید این خشونت در امان نیستند.

نمایش‌نامه‌نویسی در ایران
از آغاز تا امروز
گفت‌وگو با ناصر حسينی‌مهر کارگردان تئاتر
هادی حسینی‌نژاد
«ما در ادبیات نمایشی دوران آشفته‌ای را می‌گذرانیم، استعدادهای جوان ما سرگردانند، آنها بی آن که ریشه در آب داشته باشند می خواهند میوه های عجیب و غریب بچینند. چشم اکثرشان به تئاترهای غرب دوخته شده، به خصوص از نوع آمريکایی اش. زمان ما، زبان ما، و مردم ما از یادشان رفته است.»

داستانی از محمود راجی
رفتن به سمت او ارادی شده است. هیچ عامل غیرطبیعی و ناخواسته‌ای در این کار نقشی ندارد.