اثر

چهارشنبه

One Poem by Ziba Karbassi

سلول های مکتوب
شعری از زیبا کرباسی

برای دیدن فیلم شعرخوانی اینجا را کلیک کنید

-
کجای باران را بگیریم نریزد
اشکی برای این گاز های اشک آور نمانده برادر
خونی برای ریختگی در جوبهای جنوب کمی شرق
آیین مرده خوری دراجرای شهری
نعش های باد کرده ی ته "استخر شاه" شاهدند
مرده های ما را بالا کشیده اند
و خبر همیشه ی لال مونی لای خبر گیر
و خبر گیر خبردار میدهد با هر آروغ که میزند بوی خون
مثل ابری پاره می شود چرت خیابان مدام از راه بندان و بگیر و ببند
گریه ام ضجه تر از این حرف هاست
و شبیخون تر از این شب ها اذان صبح ماست
حرف طفره می رود از راه پیمایی می دود دونده ست
شکستنش در صدا جیغ و اوجش اوووف کشنده ست
من ما
ما ایران
با همه ی جنب و اضلاعش
ما زخم
زخم خانگی
من ما
ما مردمیم و دمیم و رام دارام دارام
طبل و توپمان پر
دستمان خالی از تفنگ گلوی پر گلوله ی ماست
من ما
ما ایران
ما زخم
زخم خانگی
و همیشگی خیانت از کسب و کار و بازار و دار
غل غل در این غلغله بی کاری کاری تر از این حرف هاست
کجایش را بگیریم نریزد
اشکی برای این گاز های اشک آور نمانده برادر
خون ما را به لوله های گاز بسته اند
غل غل خون جوشیده برای صبحانه ی فردا
این جانب ایران
صدای انقلاب:
........... اُنقلاب.........اِنقلاب
اِنقیلاب ........ اَنگلاب..........اَنجلاب
.......... اِنگلّاب.........اینگییییلاب
اینگیلاب........... اِنقلاب

حق انتشار محفوظ و متعلق به سایت اثر است

6 comments

6 Comments:

محمود said...

طبق معمول زيا بود ولذت بخش زيبا جان
تمناي وخواهشي دوباره
جوانان ايراني تشنه كلام امثال تو هستند
شيرزني كن وكتابهايت را بصورت انلاين در دسترس اين تشنگان قرارده
وخواهشي شخص ،سري به وبلاگم بزن و خطي بكش تا مايه افتخار باشد براي من

۱۴/۶/۸۸

آذر کیانی said...

سلام. عجز این جنبش نقطه ضعفی که میتونه نقطه قوت بشه...این عجز رو زیبای عزیز خوب نشون دادند .این شعر نقط قوت رو هم خیلی خوب گفته که طبل و توپمان پر.دستمان خالی از تفنگ گلوی پر گلوله ماست....و چه بساهمین همین و از کرامات شیخ ما چه عجب..

۱۴/۶/۸۸

فرشته پناهی said...

شعر خوانیت فوق العاده بود
بسیار قوی
آنقدر قوی که پشت مونیتور ایستادم و کف زدم
شعر خوانی ات فوق العاده بود زیبا
اما شعرت نه
کلیشه ای بود و معتاد

موفق باشی رفیق نادیده

۱۵/۶/۸۸

ناشناس said...

زیبا جان سلام،
من هم شعرت را دوست دارم و هم شعرخوانی ات را.

شاهرخ رئیسی

۱۸/۶/۸۸

پروین مهدابی said...

زیبا جون
سلولهای مکتوب : این شعر تو خیلی گویای این دوره است خیلی بدلم نشست البته وقتی خودت شعر سروده خودت را میخوانی لذتش جندین برابر است. باشد که دوباره تو عزیز را از نزدیک ببینیم در لوس آنجلس. بامید دیدارت

پروین صیاد

9/18/09

۲۸/۶/۸۸

azadeh davachi said...

این شعر خودش را نشان می دهد این شعر واگویه روانی است از شاعری که خوب می داند چگونه زبان را به کار گیرد تا زیباترین را خلق کند . واقعا لذت بردم زیبای عزیز موفق باشید

۴/۷/۸۸

ارسال یک نظر

خواننده‌ی گرامی،
نظر شما پس از بررسی منتشر می شود.
نظرهایی که بدون اسم و ایمیل نویسنده باشند، منتشر نخواهند شد.

<< Home